گرو سیاسی نخ نیوز– تنها چند روز مانده به پایان ضرب الاجل ادعایی اروپاییان بر سر آغاز روند فعالسازی مکانیسم ماشه ، وزیر امور خارجه کشورمان با همتایانش در فرانسه، آلمان و بریتانیا تماس تلفنی مشترکی داشته است. این تماس به ابتکار جمهوری اسلامی ایران انجام شده و مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز در آن حضور داشته است. در این خصوص دو نکته اساسی وجود دارد که لازم است مورد توجه قرار گیرد:
نخست اینکه ما با یک طرف “غیرمستقل” و “عهد شکن” مواجه هستیم. غیرمستقل بودن اروپاییان ریشه در پیوند مطلق راهبردی-امنیتی آنها به واشنگتن و تل آویو و نگاه دلال مآبانه آنها نسبت به مذاکرات هسته ای با ایران است.
به عبارت بهتر، در اینجا نباید اروپا را به مثابه یک متغیر مستقل و تصمیم گیر در روند مذاکرات در نظر گرفت. اروپاییان در مذاکرات هسته ای با کشورمان در برهه حساس و سرنوشت ساز کنونی هدف مشخصی دارند: شفاف سازی در خصوص نقاط ابهام کمی و کیفی برنامه هسته ای ایران در ازای تعلیق( و نه ابطال ) فعالسازی مکانیسم ماشه.
به عبارت بهتر، اروپاییان قصد دارند با استناد به یک ظرفیت سلبی که در سند برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد گنجانده شده، مولفه های مجهولی که برگ برنده کشورمان در مواجهه با طرف غربی محسوب می شود را به گزاره های گویا و حل شده مبدل سازند. قطعاً این یک معامله پایاپای نیست و برای دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی ایران نیز جذابیت و آورده ای نخواهد داشت.
نکته دوم اینکه تروییکای اروپایی ناچار به تغییر پارادایم و استراتژی خود در مذاکرات هسته ای با ایران هستند. بر این اساس اروپاییان نه تنها به واسطه عهد شکنی مطلق در عمل به تعهدات برجامی خود حق فعالسازی مکانیسم ماشه علیه ایران را ندارند، بلکه رویکرد کلان خود در قبال مذاکرات را تغییر دهند.
این رویکرد کلان، معطوف به جایگزینی “رویکرد ایجابی” به جای “رویکرد سلبی و تهدید آمیز” است. این رویکرد ایجابی ناظر بر “پذیرش خبط هسته ای غرب” و “ارائه راهکارهای خلاقانه” در مسیر تعامل با تهران است. در غیر این صورت، قطعاً جمهوری اسلامی ایران در دور باطلی که اروپاییان به نیابت از واشنگتن و تل آویو در تقابل با حقوق حقه هسته ای کشورمان ترسیم کرده اند گرفتار نخواهد شد.
بهتر است اروپاییان بر مسیر نادرست و خطرناکی که تاکنون آن را آزموده اند مجددا اصرار نکنند. جمهوری اسلامی ایران نشان داده است که خطوط قرمز خود در مذاکرات را تحت تاثیر تهدیدات اروپاییان جا به جا یا حتی کمرنگ نخواهد کرد. توپ در زمین تروییکای اروپایی و آمریکاست.
