اسطوره شنای آمریکا با غلبه بر تردید خود و حضور در فینال ۱۰۰ متر آزاد المپیک ۱۹۷۲ مونیخ توانست رکوردی تاریخی را ثبت کند.
به گزارش نخ نیوز، بازی‌های المپیک پر از داستان‌های شگفت‌انگیز است. داستان‌هایی که می‌توانند عجیب، خنده‌دار، احساسی و غم‌انگیز باشند. این داستان مربوط به اسطوره شنا آمریکا است که با غلبه بر تردید خود توانست رکورد خارق‌العاده از خود به جا بگذارد.
مارک اسپیتز موفق‌ترین ورزشکاری بود که در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ هفت مدال طلا گرفت و این رکورد را مایکل فلپس ۳۶ سال بعد در المپیک ۲۰۰۸ پکن شکست و هشت مدال را به خانه برد.
در المپیک ۱۹۷۲ همه نگاه‌ها به اسپیتز بود. او شش مدال طلا گرفته بود اما برای شرکت در فینال ۱۰۰ متر آزاد مردد بود زیرا مایکل وندن استرالیایی پیش از این در مرحله مقدماتی و نیمه نهایی او را شکست داده بود و اسپیتز می‌ترسید که شکست در فینال عملکرد بی‌عیب و نقص او را در این المپیک خدشه‌دار کند.
از طرفی اسپیتز چهار سال قبل یعنی در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکو سیتی برخلاف پیش‌بینی‌های خودش عمل کرد. او اعلام کرده بود که می‌تواند شش مدال طلا بگیرد اما تنها دو طلا، یک نقره و یک برنز به دست آورد و پس از آن مورد انتقاد رسانه‌ها قرار گرفت. از این رو گرفتن شش مدال در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ فرصتی بود که به مخالفانش پاسخ دهد.
شکست خوردن در مرحله مقدماتی و نیمه نهایی ۱۰۰ متر آزاد باعث شد تا اسپیتز به خودش برای گرفتن هفتمین طلا شک کند. وندن استرالیایی، برنده دو مدال طلای المپیک ۱۹۶۸ مکزیک شرایط روانی مانند اسپیتز نداشت و از رویارویی با اسطوره شنا و مبارزه برای گرفتن مدال طلا خوشحال بود.
دلیل تغییر عقیده اسطوره شنا چه بود؟
هنگامی که اسپیتز از مربی شنای ایالات متحده شنید که هر کسی برنده فینال ۱۰۰ متر آزاد شود، سریع‌ترین شناگر روی کره زمین خواهد بود، به خط شروع بازگشت. اسپیتز تمام تلاش خود را کرد و پیشاپیش گروه بود. او در نهایت با زمان ۵۱ ثانیه و ۲۲ صدم ثانیه قهرمان شد و رکورد جهان را شکست. وندن استرالیایی مقام پنجم را به دست آورد. رکورد جهانی اسپیتز و هفت مدال طلا در المپیک مونیخ به عنوان یکی از بهترین لحظات تاریخ المپیک در خاطره‌ها مانده است.
اسپیتز پس از المپیک مونیخ در سن ۲۲ سالگی بازنشسته شد. در سال ۱۹۷۷ به عنوان شناگر افتخاری به تالار مشاهیر بین المللی شنا راه یافت. او همچنین سعی کرد در المپیک ۱۹۹۲ بارسلونا برگردد اما موفق به کسب سهمیه نشد. با این وجود، دستاوردهای فراوان او در ورزش شنا در کتاب های تاریخ المپیک ثبت شده و نام او هرگز فراموش نخواهد شد. او به همراه مایکل فلپس الهام بخش شناگران نسل آینده هستند.
