بارها پیش خودم فکر کرده‌ام: “پوتین هرگز این کار را نخواهد کرد.” اما بعد پوتین خلافش را ثابت کرده است.
” او قطعا کریمه را اشغال نخواهد کرد”. اما کرد.
“او هرگز در دونباس جنگ آغاز نخواهد کرد”. اما کرد.
” او هیچ وقت حمله‌ای تمام عیار را برای اشغال اوکراین آغاز نمی‌کند.” اما کرد.
اساسا عبارت “هیچ وقت نمی‌کند” در مورد ولادیمیر پوتین کاربرد ندارد.
و همین این پرسش دشوار را پیش می‌آورد: ” او هیچ گاه ماشه تسلیحات هسته‌ای خود را نمی‌کشد، می‌کشد؟”
این یک پرسش نظری نیست. رهبر روسیه ساعاتی پیش با شکایت از “بیانیه‌های خصمانه” رهبران ناتو بر سر اوکراین، نیروهای بازدارنده هسته‌ای خود را به حالت آماده باش ویژه درآورد.
وقتی آقای پوتین در تلویزیون خبر آغاز عملیات نظامی ویژه‌اش در اوکراین را اعلام کرد، هشداری تند را نیز چاشنی آن کرد: “هر کس که از خارج جرات دخالت در این موضوع به خودش بدهد، بداند: اگر این‌کار را بکنید با تبعاتی روبرو می‌شوید که از هرچه در تاریخ دیده‌اید شدیدتر خواهد بود.”
دمیتری موراتوف، برنده جایزه صلح نوبل و سردبیر روزنامه نوایا گزتا می‌گوید کلمات پوتین شبیه تهدیدی مستقیم به جنگ هسته‌ایست.
به گفته او ” این تهدید یعنی اگر روسیه به هر چه می‌خواهد نرسد همه چیز نابود خواهد شد.”
اگر پوتین تصمیم به انتخاب گزینه هسته ای بگیرد آیا کسی در حلقه اطرافیان نزدیک او جلویش را خواهد گرفت و یا منصرفش خواهد کرد؟
آقای موراتوف معتقد است نخبگان سیاسی روسیه هیچ‌گاه با مردم نبوده‌اند. همیشه کنار حکومت ایستاده‌اند.
و در روسیه پوتین، حاکم همه قدرت را در دست دارد.
